داستان خودم را برایتان نقل می‌کنم. تا ببینید چی

آستیگماتم را که زدم، چهره‌ات را دیدم مادر. خطهای

سنگ به پیشانیش خورده. بالای سرش را نگاه می‌کند.

لباس رنگی پوشیده‌ای، که چه؟ با هر که از

  فلانْ عصرِ فلان ماهِ هزاروسیصدو اندی قطر اشکی،

 در راهروی دانشگاه بودم. های‌های گریه می‌کردم. مقنعه‌ام را

زنگ تلفن باعث قطع شدن کتاب صوتی قانون جذبم

تازه از خواب بیدار شدم. هنوز صورتم را نشستم.